Norveç’te yapılan bir araştırmaya göre çok fazla çalışan insanlarda DEHB (dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu) veya depresyon gibi ruhsal sorunların bulunma olasılığının daha fazla olduğu gözlemlendi.
Araştırma sonucunda işkoliklerin yaklaşık %33’ünde, işkolik olmayanların ise yalnızca %13’ünde DEHB belirtileri gözlemlendiği belirtildi. Katılımcılar arasındaki işkoliklerin yedi kritere uyması gerekiyordu. Bu kriterler arasında kişilerin, sağlıklarını etkileyecek kadar çok çalışmaları ve çalışamadıklarında strese girmeleri de mevcuttu.
Norveç’teki Bergen Üniversitesi’nde klinik psikoloğu olarak görev yapan Cecilie Schou Andreassen’e göre işkoliklerde psikiyatrik belirtiler, diğer katılımcılara göre çok daha yüksekti.
Örneğin işkoliklerin yaklaşık %26’sında obsesif kompulsif bozukluk belirtileri görülürken bu oran işkolik olmayan katılımcılarda yaklaşık %9’du. Ayrıca işkoliklerin yaklaşık %34’ü anksiyete belirtisi gösterirken işkolik olmayan katılımcıların yalnızca %12’sinde bu belirtiler gözlemlendi.
PLOS ONE bülteninde 18 Mayıs tarihinde yayınlanan araştırmaya göre işkoliklerin yaklaşık %9’unda depresyon belirtileri gözlemlenirken bu oran diğer katılımcılarda yalnızca %2,6’ydı.
Psikolojik ve duygusal sorunlar
Schou Andreassen’e göre aşırı çalışmak daha derin psikolojik veya duygusal sorunlara işaret edebilir. Yine de bu araştırma, insanları hayatlarının yalnızca belirli bir bölümünde incelediğinden çok fazla çalışmanın akıl hastalıklarına sebep olup olmayacağı, akıl hastalıklarına sahip olmanın insanı daha fazla çalışmaya itip itmeyeceği ya da herhangi bir faktörün bu iki duruma da sebep olup olamayacağı kesin olarak söylenemez.
Araştırmacılara göre kesin olarak bilinemeyen bir başka şey ise bu potansiyel bağlantının ardındaki mekanizma. Schou Andreassen’e göre bunun örtüşen genetik hassasiyeti yansıttığına, hastalıkların işkoliklikle bağlantılı olduğuna veya tam tersi işkolikliğin bu gibi hastalıklara sebep olduğuna dair kesin bir yorum yapmak mümkün değil.
Örneğin araştırmacılara göre DEHB olan insanların, bu durumlarından doğacak muhtemel sorunları telafi edebilmek için daha fazla çalışması gerekebilir. Ancak yine durumlarının, daha fazla proje ve görevi düşünmeden üstlenmelerine, dolayısıyla da iş saatleri içerisinde normalde yapabileceklerinden çok daha fazla iş yükü altına girmelerine sebep olması da muhtemel.
Depresyondan kaçış mekanizması
İşkoliklik, anksiyete ve depresyon arasındaki ilişkiye gelince, araştırmacılara göre çok fazla çalışmak, olumsuz düşüncelerden kaçış mekanizması olarak kullanılıyor olabilir. Ancak anksiyetesi olan insanların başarısızlığa uğramaktan korkmaları, bu nedenle de yaptıkları işlerin üstünden tekrar tekrar geçmeleri ve dolayısıyla çok daha uzun süre çalışmaları da muhtemel bir açıklama. Araştırmacılara göre aynı şekilde depresyonda olan insanların da enerji seviyeleri düşük olduğundan daha uzun saatler boyunca çalışıp bu durumu telafi etmeleri gerekiyor olabilir.
Norveç’te yapılan araştırmada 16.426 kişiye, geçtiğimiz yılda kaç kere iş yapabilmek için ekstra zaman ayırdıkları, suçluluk duygusu veya anksiyete gibi duygulardan kaçmak için ne sıklıkta iş yaptıkları veya iş yaparken normalde geçirmeyi planladıklarından ne kadar daha fazla zaman geçirdikleri gibi sorular soruldu.
Verilen cevaplar göz önünde bulundurulduğunda araştırmadaki 1.287 katılımcının (neredeyse %8’in) işkolik olduğu ortaya çıktı.
Araştırmacılar, ellerindeki verileri yakından incelediklerinde işkolikliğin bazı karakteristik özelliklerle bağlantılı olduğunu gördü: genç, bekâr, iyi eğitim almış ve ekonomik durumu iyi kişilerdeki işkoliklik seviyesi, diğer katılımcılara oranla daha yüksekti.
Ayrıca işkolikliğin kadınlar, yöneticiler, serbest meslek sahibi kişiler ve özel sektörde çalışan kişiler arasında daha yaygın olduğu da gözlemlendi.
Araştırmacılara göre işlerinde başarılı olan insanların akıl sağlığı sorunları olamayacağı gibi varsayımlarda bulunulmamalı.
