Ok ve yayla avlanmak Homo sapiens için önemli bir yenilikti. Bu teknikle ilgili en eski kanıtlar Güney Afrika’da bulunmuştu ve aşağı yukarı 64.000 yıllıktı. Yaklaşık olarak aynı tarihlerde modern insan Afrika’dan çıkarak Asya’da yayılmaya başlamıştı. Fakat Afrika dışında bulunan en ok uçları aşağı yukarı 30.000 yıllıktı.
Sri Lanka’nın yağmur ormanlarında gün ışığına çıkarılan buluntular bu boşluğu daralttı. Arkeologların adanın güneybatısındaki Fa-Hien Lena mağarasında buldukları ok uçları 45.000-48.000 yaşında. Hayvan kemiği ve dişlerinden üretilen ok uçlarındaki kırıklar, genelde ok ve yayla gerçekleştirilen avlanma sonucunda oluşanlara benziyor diyor Griffith Üniversitesi’nden Michelle Langley. Buluntuların uzak mesafe silahlarının ihtiyaç duyulduğu savan gibi açık arazi yerine yağmur ormanında bulunmuş olması da ilginç bir durum. Araştırmacılara göre yeni buluntular türümüzün niçin bu kadar başarılı olduğunu kanıtlıyor. Homo sapiens her türlü çevrede yaşayabiliyor ve teknolojisini koşullara göre uyarlayabiliyordu. Tahminlere göre insanlar yağmur ormanlarında ok ve yayı, ağaçlarda yaşayan primatları ve kemirgenleri avlamak için kullanıyorlardı.
Araştırmacılar Homo sapiens’in ok ve yay tekniğinin, Neandertal insanınkinden farklı olduğunu düşünüyorlar. Nitekim bu avlanma tekniği, iki aletin bir arada kullanılmasını gerektirdiğinden daha fazla soyut düşünme yeteneğine ihtiyaç duyuluyordu. Ayrıca mağarada boncuk, balık avcılığı ve iplik üretimi için aletlerin de üretildiğini gösteren kalıntılar da bulunmuş. Şimdiye dek giysinin hep soğuktan korunmak için geliştirildiği düşünülüyordu. Sri Lanka’da bulunan kalıntılar giysilerin belki de sivrisineklerden korunmak için de kullanıldığını gösteriyordur diyor bilim insanları.
