1950’li ve 1960’lı yıllarda büyük devletler tarafından gerçekleştirmiş olan nükleer silah denemeleri yüzünden, üst atmosfer tabakasına muazzam miktarda radyoaktif parçacıklar savrulmuştu. Bu yoğun enerjili radyonüklidler dünyanın her tarafına yayılarak, dünyamızın etrafında yapay bir ışın kuşağı oluşturmuşlardı. Bunlar tropikal bölgelerde bile kutup ışıkları üretiyordu. Bu nükleer atığın büyük bir kısmı artık indirgendi ama bir kısmı hala tespit edilebiliyor. Fakat atom bombası testlerinin başka etkileri de oldu.
Reading Üniversitesi’nden Giles Harrison İskoçya’daki Shetland adaları ve Londra yakınlarındaki Kew hava istasyonlarına ait ölçüm verilerini (1962 -1964) ve farklı zaman dilimlerine ait diğer diğer verileri inceledi. Veriler arasında bulut yoğunluğu, yağışlar, elektrik yükü ve havada radyoaktif kirlenmeyle ilgili bilgiler de var. Değerlendirmelere göre havadaki radyoaktif kirlenme arttığında Shetland Adaları’ndaki hava koşulları da kötüleşmiş. Nükleer silah testlerinin yapıldığı zamanlarda bulutlar yoğunlaşmış ve günlük yağış miktarı ortalama olarak yüzde 24 artmış. Bu artışlar atom bombası testlerinin sona ermesinden sonra yaşanmamış. Hava koşullarındaki değişimin nedeni şuydu: Yoğun enerji yüklü radyonüklidler havadaki gaz parçacıklarını iyonize edince atmosfer elektriksel olarak yüklenmiş. Bulutları oluşturan minik damlacıklar da fazladan elektrikle yüklenmişler.
Halihazırdaki teoriye göre bu tür ilave iyonlaşma su bulutlarında mikrofiziksel değişimlere yol açabiliyor. Elektriksel yük minik yağmur damlacıklarının üst üste binerek daha hızlı büyümelerini sağlıyor diyor araştırmacılar. Bunun sonucunda da damlacıklar daha çabuk büyüdükleri için havada asılı kalamayarak yere düşüyor yani yağmur yağıyor. Soğuk Savaş dönemine ait hava verileri, atom bombası testlerinin binlerce kilometre uzaklıktaki hava motifleri üzerinde dahi etkili olduğunu göstermiş. Radyoaktif kirleme ve buna bağlı iyonlaşma Avrupa üzerindeki bulutları ve yağışları güçlendirmişti.
