Cambridge Üniversitesi’nde Andrea Manica ile çalışan ekip, arkeolojik buluntular eşliğinde bilinen dört ana göç yolu üzerindeki ilk çiftçilerin göç hızlarını araştırmış: Akdeniz boyunca, Orta Avrupa’dan İngiltere’ye, Orta Avrupa’dan İskandinavya ve Balkanlardan doğrudan doğruya Kuzeydoğu Avrupa’ya göçen gruplar bunlar. Dört göç yolunun hepsinde ilk başlarda hızlı hareket eden bir “genişleme cephesi” vardı. Arkadan yeni gelenler komşu bölgeleri doldurdu. Fakat üç rotada göç, 8200 yılında Orta Avrupa’da ve 7400 yıl önce Kuzey Avrupa yönünde durdu. Oysa Akdeniz rotasında göçerler engelsiz olarak İber Yarımadasına kadar gelmişlerdi.
Araştırmacılara göre çiftçiler soğuk hava yüzünden göçlerine ara vermişlerdi. Bitkilerin az yetiştiği ve yaz sıcaklıkların düşük olduğu yerlerde daha uzun süre kalıyorlardı. Çünkü yanlarında getirdikleri bitkiler buralarda yavaş büyüyor ve yeterli besin vermiyorlardı. Oysa Akdeniz kıyıları boyunca göç edenler bu tür olumsuzluklarla karşılaşmamışlardı. Avrupa boyunca göç eden insanların kemiklerinden alına DNA’ya göre ilk çiftçiler göçe ara verdikleri zaman bölgedeki avcı ve toplayıcı gruplarla melezleşmişlerdi. İlk çiftçiler yeterli miktarda yiyecek üretemedikleri zaman kendileri de avcı ve toplayıcılığa geri dönmüşlerdi. Göç yolundaki çiftçiler ürünlerini bölgedeki avcı ve toplayıcılara takas edip, onlarla ilişkiye girmişler ve yeni nesiller dünyaya getirmişlerdi diyor araştırmacılar.
