Çocukluk travmalarının yetişkin sağlığı üzerindeki olumsuz etkilerinin sosyalleşme ile ortadan kalkabileceği görüşü yaygın olsa da, babunlar üzerinden yapılan yeni bir çalışma aksini işaret ediyor.
Proceedings of the National Academy of Sciences’ta yayınlanan çalışma sonuçlarına göre, yaşamların ilk döneminde travma yaşayan babunlar, yetişkinlikte güçlü sosyal ilişkilere sahip olsalar bile travma yaşamamış akranlarına kıyasla daha yüksek seviyede stres hormonuna sahipler.
Bir çocukluk travması yaşamış babunların stres hormonu seviyelerinin travma geçirmeyen bir babundan yaklaşık %9 daha yüksek olduğunu görüldü. İki veya daha fazla travma yaşamış olanlarda ise stres hormonu seviyeleri %14 daha yüksekti.
Çocukluk travmaları, yetişkin sosyal ilişkileri ve glukokortikoid hormonu yoğunluğu arasındaki ilişkinin incelendiği çalışmada Notre Dame Üniversitesi, Duke Üniversitesi ve Princeton Üniversitesi'nin ortaklaşa yürüttüğü, Kenya'da 1971 yılından itibaren babunların gözlemlendiği başka bir çalışmanın verilerinden faydalanıldı.
Çalışmada babunlara yönelik altı çocukluk travması belirlendi: Kuraklık sırasında doğmak, yüksek nüfus yoğunluğuna sahip bir grupta yaşamak, annelerini erken yaşta kaybetmek, sosyal hiyerarşide düşük seviyedeki bir annede doğmak, kaynaklar ve anne ilgisi için rekabet edilen yakın yaşta bir kardeşe sahip olmak ve gruptan dışlanmış bir anneden doğmak.
Genel sağlık durumuna işaret eden glukokortikoid konsantrasyonu verileri babunların dışkılarından elde eden araştırmacılar, babunların arkadaşlarına ve birlikte ne kadar zaman geçirdiklerine dair verileri topladı.
Çalışmada elde edilen bulgular, babunlarda çocukluk travmasının sosyal bağlar kurma becerisine önemli bir etkisinin olmadığını ancak yetişkinlik döneminde sosyalleşmenin olumlu etkilerinin çocukluk travmasının olumsuz etkilerinden çok daha küçük olduğunu ortaya koydu.
Kaynak: news.umich.edu/social-bonds-in-adulthood-dont-mediate-early-life-trauma/
